Bir Köy Gelini Şiiri - Edip Dilek

Pamuk nasırlı annem...
........ Güçlü anam...
......... Sevdiceğim...
........... Anneciğim...

Nasıl da gülümsüyorum kendime şimdi bir görsen.
......... Hani o beri gününü hatırlar mısın?
............ Nasıl hatırlarsın ki? Çünkü sen bir değil,
................ binlerce şey yaptın benim için

Aslında ben yanılıyorum.
............. Sen ki ilk ateşlendiğimde gözyaşlarının sayılarını
................ anlatırken çocuklarıma
.................. nasıl da 'hatırlar mısın? ' derim sana.

Bak şimdi gülmüyor, ağlıyorum! ...
.............. Ama o günde ağlamıştım 'anne ben yoruldum' diye.
................. Sen de sağıp taşıdığın süte aldırmadan
...................... beni de almıştın öbür koluna.

Biliyor musun anne?
........... O günü hiç unutamıyorum.
............... Sen ki -babamı bu kadar çok seven-
................. bana 'baban gibi çoban mı olmak istiyorsun? ' demiştin

Hani okumayan bilmez, cahil olan anlamazdı?
........ Ya sen 'anacığım',
.......... ya sen 'anneciğim' nerden biliyordun
............ bana layık gördüğün, gitmediğin, bilmediğin şeyi?

Sonra ne mi oldu?
....... Sen dünyayı yük yapıp omzunda taşıdın,
............... dünya benim ayaklarım altında şimdi.
................... Ve kahroluyorum ki sen omuzlarımda değilsin.

Şimdi senin hayallerini
......... aşılıyorum çocuklarıma,
........... filizlenip çiçek açarken yarınlara
............. sana ak yüzlü gelmek için.

31.03.2007