Bir Köy Düşün Şiiri - Salim Erben

Bir akşam vakti
Güneş yavaş yavaş kızıla dönerken
İçinde bir sıkıntı bir keder ve acı
Sanki sezinlemiş gibi ölü yanların
Sanki sesini duyup dinliyormuş gibi
Kalbinin en derin yerinde hasret
Yurtsuz yuvasız kimsesiz
Baykuşlar tüner gönül dalına
Her gece
Bin kez ölür bin kez dirilir
Karlı dağların kardelen sevdalısı
Gölge düşmemeli iç çatışmalarına
Karasını okşadığın gecelerden
Çekip aldığım Köpük köpük
Geçip giden iç ırmaklar
Şimdi toz duman
Yağmurlar çok uzak
Hasretine tutunup sığındığın
Bir köy düşün
Sesiz çığlıkların kurbanı
Rüzgar gibi geçip giden bir ömür
Çimlenip yeşerecek yeniden
İlk cemresi düşecek
Bir başka gülümseyecek gökyüzü
Ovalarında deli taylar
En çılgın yanlarını ölümsüzleştirecek
Bir köy düşün
Yeniden doğmak yeniden yaşlanmak için
Dağları eflatun dağları hanım eli
Dağlar kır çiçeği
Sel gibi akar bütün renkler
Nede çabuk geçti zaman
Yürekten kopan dağ parçası
Azdı yine gönül yarası
Gözlerde ipek kirbiklerde koza
Bu yürek yürek değil
Bu yürek deli tay
Bu yürek çılgın
Bu yürek vahşi ormanlar büyütür
Bir tutam aşk bahar yeşili
Ah çekerek tükenen ömür
Dünya işi
Avutur hiç ölmeyecekmiş gibi
Gönül misafir etmiyor artık eceli
Tükenmeden marif takvimi
Gelmeden saati
Uğruna tutsak edildiğin sürgünü
Kök salmış içine.
Bir köy düşün Farz etki o köy
Koynunda büyüttüğün aşkların dili
Dost yüzünde bir yürek
Düşlerini toplayıp yola döktüğün
Bir mutluluk bir tebessüm
Yaslayınca başın geceye
Aklından çıkmayan acılar
Göz bebeklerine kadar uzanır
Vaz geçilmez bir sızıdır sıla
Bir köy düşün
Aldığın nefes kadar yakın olsun
Bir tutku bir aşk bir kara sevda
Topla kırıntılarını yüreğinde
Git gelmiş geçmişi dün gibi hatırla
Yeniden gün doğsun kaş üstüne
Yine bahar gelsin iç ovalarına
Nergizler çiğdemler açsın
Tutup sevincini savurur dağlara
Dağların dili yok kulağı sağır
Varsın duymasın seni.
Sen yine de
Avazın çıktığı kadar bağır
Belki duyarda rahatlanır