Bir Köy Dönüşü Şiiri - Hasan Ulusoy

Bir Köy Dönüşü

Kalmamış köyümün şevki neşesi
Çeşmesi çayları akmıyor şimdi.
Baharı yağmurlar müjdelemiyor
Ufukta şimşekler çakmıyor şimdi.

Bomboş olmuş her yer, dereler ıssız,
Geceler türküsüz, yamaçlar sessiz
Bulunmaz yazıda ne ayak, ne iz,
Dağlar gariplikten bıkmıyor şimdi.

Dönmüyor bu yerden gidenler geri,
Dökmüyor kalanlar toprağa teri,
Her evden bereket yüküyle sürü,
Mor kınalı koçlar çıkmıyor şimdi.

Ağaç yok, gölge yok, güneş yakıyor,
İnsan fidan değil, fitne dikiyor
Tarlalarda sular boşa akıyor,
Kimse bir evlek yer ekmiyor şimdi...

Ev, bark, yurt koymamış şehire göçen
Ne sap çeken var, ne ekin biçen,
Ne yorulan var ne de ayran içen
Tırpanla başaklar sekmiyor şimdi.

Ocak yıkık, toplanan yok başına
Dirsek dayanmıyor ocak taşına
Kış günü pişen tarhana aşına
Çocuklar ekmeği sokmuyor şimdi.

Çakır diken tutmuş, yamaçlar yollar
O yoldan yürüyüp geçmiyor kullar,
Çelimsiz bedenler nasırsız eller
Bedenler toprak, ter kokmuyor şimdi.

Sürüler ıslıkla inmez pınara,
Korkarım milleti üzer bu yara
Ne sevgi, ne saygı, ne hürmet ara,
Küçük büyüğüne bakmıyor şimdi.