Bir Köy Akşamı Şiiri - Oğuzhan Bektaşoğlu

Doğar yüreğime bir köy akşamı.
Yıldızlar uyurken akar rüyalar.
Yine bir gün uyanır mı dünyalar?
Güneş doğacak mı? Beklerim bayramı.

Herkes hasret kalmış memleketime,
Taşına, toprağına ve suyuna.
Ey köyüm, batısından doğusuna!
Yanarım, kül olurum hasretinle

Yemyeşil örtün var, kucaklar bizi,
Kapatırken içimize bir heves.
Doyamam sana köyüm, nefes nefes,
Silinmez köyümün hasret izi.

Bir yağmurun var ki her yere ilaç,
Şırıl şırıl dökülür, bucak bucak.
Her şeyim feda sana, kucak kucak,
Bırakma bizi sensizliğe muhtaç.

Eser rüzgarın içimize dolar,
Fırtına koptu demek ayıp olur.
Gözyaşlarım tane tane kaybolur,
Gönlümün çiçeği burnumda solar.

Üşürüz bir an, çatırdar sobamız,
Görünür duvarda sönük yazılar.
Geçer mi yürekte yanık sızılar?
Tükenmez ardına dualarımız.

Yardım eli beklerim yarandan,
Özleminle yanar tutuşurum.
Yürek umar, bir gün kavuşurum,
Hiç kopmadan içimdeki imandan.

Geceler gündüzleri takip eder,
Yolllardan gözümü ayırmam asla.
Ey köyüm, sen de bana selam yolla,
Tasalanma sen, bana bu da yeter.

Bulursun tanıdık, açılır kollar,
Kavuşur hayaller, gerçeği bulur.
Köyün dermandır kardeş, sen de duyur.
Mazeretin ne? Çok mu uzak yollar.