Güneş tam tepede
Kavuruyor Ağustosun ortasında
Ben mi, bir köşede donuyorum!
Pamuk gibi kar dışarıda
Donduruyor Ocağın başında
Ben mi, bir köşede kavruluyorum!
Umutsuzluk yokuşunda sevdalanıyorum
Gün aydınlandıkça seni kaybediyorum
Sadece yıldızlar dost oluyor bana
Hiç aydınlanmayan gecelerimin karanlığında!
Bir ara duydum...
Sadece deniz ağladı kayboluşlarıma
Arada bir çıldıran o masum dalgalarında
Çok istedim olmadı...
Bu acemi gönlüm unutamadı
Geceler gündüzlerini bulamadı
Anladım tamam!
Senin gibisi hiç olmadı
Kimse beni bir köşeye atamadı!
Kayıt Tarihi : 19.6.2017 00:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!