Sırtımda toplanıyor bin vebâlin kamburu,
Korku ruhumu, taştan kalıplarda eziyor,
Beynimi tırmıklıyor, hortlakların tanburu,
Kapı önünde her gün zebaniler geziyor,
Köksüz bir arzu beni peşi sıra sürükler,
Damla damla dökülen kezzapta erir terim,
Çile, sırtıma yine ateşten bir yük yükler,
Sökülür iplik iplik kör kurşunla ciğerim,
Gözlerime dökülen gecenin karanlığı,
Denizden çıkarılmış canlı balığa döndüm,
Ve alnımda toplanır yılların kırışığı,
Karanlıklar içinde titrek mum gibi söndüm,
Boşluğa sürüklendim, gücüm kalmadı; eyvah,
İradem yüzüstü ve yüreğim lime lime,
Tek kelime kurtarır beni azaptan; Allah,
Ve o zaman anladım; dedim kendi kendime...
14/3/1984 Eskişehir
Hüseyin Kerim EceKayıt Tarihi : 11.10.2002 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İlhamınız bol, kaleminiz daim olsun.
“Tırmıklıyor” olmaz. Tarla mı bahçe mi! TIRMALIYOR olur.
Hortlaklar nasıl tambur çalar acaba?
“Denizden çıkarılmış canlı balığa döndüm,”
Denizden ölü balık da mı çıkar?
Daha denecek çok şey var da... Şiirin tadını iyice kaçırmayalım şimdi.
Sağsa selamlar sevgiler…
Değilse Allah taksiratını affetsin!
Cennetiyle Cemaliyle şereflendirsin! AMİN!
TÜM YORUMLAR (10)