Bir Kör Olsam Şiiri - Murat Özdemir

Bir kör olsam 17 senem nasıl geçerdi sensiz
On dokuz da gözüm kapandı
Senin gidişini duyduğun anda
Geldiğimde göremedim seni bıraktığım yerde
Zaten göremezdim gözlerim kapalıydı
Sen olsaydın bile yerinde
Götürmüşler seni yalnız ve soğuk bir yere
Kim derdi ki seni ben götüreceğim
Ebedi yalnızlığa bırakmaya
Sen bizi yalnız bıraktın hayatta
Bense seni ebedi yalnızlığa
Bıraktığım anı gördüm
Gözlerim kapalı olsa dahi
Sen bana öğrettin görmeyi
Her şeye rağmen bu yanlışları
Babam sensiz büyümek zorunda kaldım
Gittiğn günden beri yalnızım
Üşüyorum sıcak olsada bu havalar
Bakışların yok üzerimde yalnız hissediyorum kendi mi
Zaten öyle değil mi
Bir anam bir ben kaldım