Bir Kör Kuyu Şiiri - Ayhan Özbudak

Bir Kör Kuyu

Bir kör kuyuya
Bir taş gibi
Attılar beni
Hala dibe varamadım!

Kuyu kör
Ve ben hala düşüyorum
Etraf karanlık
Artık hiç görmüyorum!

Taş olsam üşümezdim
Ama üşüyorum
Taş değilim

Biliyorum
Beni çıkaramayacaklar
Dibe doğru giderken ben
Beni bulamayacaklar
Yok olacağım
Yukarıdakilerin nezdinde

Varım!
Ama dipte!
Ta dipte!

Kim kurtaracak beni?
Kör kuyu dip böceği mi?
Hadi canım!
Güldürmeyin beni
Tir tir titrerken sinirden
Ve de korkudan!

Karanlık
Her yer karanlık artık
Giderek koyulaşıyor
Ve vücudum katılaşıyor şimdi
Gözlerim hala açık
Ama kapalı gibi

Artık hissetmiyorum
Üşümüyor, titremiyorum
Sinirim de geçiyor yavaş yavaş

Hoşça kalın
Gidiyorum!

18.04.2006 – 01:00 İstanbul