Bir Kör Düğümü Açmak Gibidir Hayat

bir kör düğümü açmak gibidir hayat. rastlantı aşkları beklemek geldiğinde yüzünün güleceğini bilerek yaşamak gibidir.
üstünkörü tanıdığın insanların ağzından çıkacak birkaç kelimeyle güldüğünde. bumu benim yüzümü güldürecekmiş be hayat dedirten beklentiler yumağı gibidir. gökyüzünde ki bir yıldızın senin olduğuna inanmak gibidir kimi zaman, kimi zaman ise deniz kıyısında ki kumlar kadar parçalanmış hissiyatlar yumağı oluverir yüreğin…

bazen tepeden dünyayı izleyebildiğin zaman dilimleri içerisinde nefes almaya çalışırken, küçük bir çingene kızı gördüğünde ellerinde çiçeklerle, gözünde ki o sahte parıltı eşliğinde nefret edersin hayattan. böyle doğmayı o istemedi dersin kendi kendine ve birkaç adım sonra ve ben isyan ediyorum şu halime derken o kız böyle hayata gelmeyi seçmemişti der şükür edersin tanrıya ağlarcasına…
o kızın gözleriyle bir anda baktığını anlarsın hayata…
az önce tepeden bakıyordun?
n’oldu
her şey bir anda tepe taklak her yer bir anda sessizleşti.

denildiği gibi tesadüfler, rastlantılar üzerine kuru bir doğaçlama tiyatro sahnesi gibiydi hayat.
bir kukla olduğumu,
ellerimin yukarıdan iplerle bağlı bir şekilde ‘’o ‘’ tarafından yönetiliyormuşum gibi hissediyorum bazen.
bazen nefes almanın zorluğunu hissettiğim de, bir ip koptu sadece diye alttan alabildiğim zaman dilimlerde güç kazandığım bir efe sahnesi gibiydi hayat.

ama en önemlisi hiçbir lisanda tarif edemeyeceğim, hiçbir nota ile dile getiremeyeceğim, hep bir umutla yaşarsam o çiçekçi çingene kızı gibi donuk bakmayacağım, o ellerimi bağlı tutan kukla ipleri kopsa bile yerini yeni ve daha güçlü iplerin alacağını bildiğim, o tiyatro sahnesinde hep en güzel rollere bir gün benimde sahip olabileceğim, bir umut dünyası gibidir hayat.

altını çize çize yaşıyorum artık seni
şairin dediği gibi
kah çıkarım gök yüzüne seyrederim alemi
kah inerim yer yüzüne seyreder alem beni…