Bir Konuşsa Yokluğun Şiiri - Muhammet Ür ...

Alışır bilirim zamanla insan denen şu aşağılık yaratık herşeye
Yapışır yakasına hayatın dört elle kimse gitmez ölüme güle güle
Şimdiye kadar ölmediğime göre alışıyorum yokluğuna belki de
Eskiye göre daha az kanıyor yaram hiç kabuk tutmayacak olsa bile

Ağır bir duman kokusu yakıyor genzimi ne zaman dönüp baksam geçmişe
Buyur gir içeri bir bak sensiz darma duman per perişan ne varsa içimde
Ağır bir roman konusu olur bir konuşsa yokluğunla örtülü her gece
Yatır beni yine dizlerine kopar gerçeğimden sal o masalsı düşlere