Bir Konak'tan Bir Konağa

Bir konaktan bir konağa
Doğdu bilmem hangi konağa
......
Tanımazdık kendini
Selami, çağırdı..
Akınlarda akan öncülerin
Son kalesi, fikir menbağı,
Kuşatılmışlığına, prangalarına eş;
Dirilmesinden korkulan
Umudu mazlumların “Anadolu”’da buluştuk...
Selamette olsun diye;
Ümidimiz... “gençlik”...
Örtülü mizaçlara inat, gerçekliği ile yer aldı iki “N”
Mesaj henüz ulaşmadan insanlara
Mutfakta sıcağı sıcağına
“Tuhafiye”ile düşünüp, “tuhafiye” de gülüştük.
Söylemde değil eylemde birleşip
Hal dili ile bilişip, gönül dili ile söyleştik.
Ötelerin berisinde;
”Bizim” ama “bizde” olmayan, hakiki dostu bulunmayan,
Senin gibi konuşan fakat seni anlamayanların
Sevdanı paylaşmayanların,
Gözlerinle, gönlünle anlaşamadığın
Hesabından emin olmadığın,
İhanetlerin devleştiği,
Özlemlerini, hülyalarını yırtanların mekanı,
Şarkılarını bilmeyen lalların diyarı,
Öz vatanında..Gurbette..
Buluşup, milletin dertleri ile halleştik
O çizdi.. Biz yazdık...
Bilmem kelime yeter mi anlatmaya?
Kırılırdı belki ama bükülmeyen yiğit adam,
Güzel insandı, Necdet Konak
Düşündü, yazdı, çizdi konaktan konağa
Kar etmez ilaç gelse de Çinden maçundan
“Gel” oldu mu, kim engeller gitmeyi asıl vatana?
.............
Duyduk ki; Hak’ka yürümüş
Koşup manen “hellelleşelim” dedik.
Belki iki damla yaş...
Kaldırdı dualı eller
Söyledi dualı diller
Alıp omuzlara saatlik saltanat arabasını
Yerleştirdik tekbirlerle, tehlillerle asil toprağa
Söyledi Ziya:
“Sarsın toprak....
Bu toprak;
Vatan toprağı,
Çeçen toprağı,
Bosna toprağı
Şehitler toprağı
O Anadolu toprağı..
Zira, toprak tanır onu..”
Tanırdı toprak onu...
........
Diyor ki Ankara’nın akıncı beyi:
“Kuruluşta yedi kişiydik.
Biri de Necdet(!) ”
Değişmez gerçek oldu, gitti Konak
Tevekkeli Şehzade otağından su içmiş...
Kendi burada gönlü Kafkas dağlarında,
Tuna boylarında, Bosna da,Yemen’de, Basra’da
Cebelitarık beri, daha ötelerde
Akınlara uçmak için
Kırılmış mızraklar, paslanmış palalar..
Ellerinden alınmış atları süvarilerin..
Yeniden, yeni ufuklara yelken açmak için..
Kıtalara, çağlar ötesine mesaj taşıma ülküsü
Dönüşünce, kurtarılacaklara teslime
Söylenmeye başlayınca zillet türküsü
Batıyı, tüm kainatı kurtarmak ülküsü
Yandaşlarca terk edilip
Zalimin insafına bırakılınca ecdat yadigarları
Boğazlanıyorken tüm varlık sebepleri..

Sabır...Tespih tespih yer insanı
Ne bilirler halini bilmezlerse lisanını
Çapsızlar caka satıp debelenirken kendi çöplüğünde
Düşünce, üç yüz bin kilometre kat eder saniyede
Tarar alemi kırk kez
Konaklar, ziyaret eder.. Konaklar açar, konaklar..
Milletin derdi kanser eder
Dertleri ile dertlendin de Çeçenya’da,Bosna’ da, Filistin’de
Tarar alemi düşünce kırk göz misali
Saplanır yüreklere..Döner insan derdi. Döner..
Dert! Olur. Ok gibi çiğer deler
Ne mide kalır, ne kol, ne kanat
Düşünmek yazmak çizmek zor zenaat
Bura tuhaf, ora gerçek
Gitti yerine.. Nizamı alem akıncısı Konak
.......
Gönül dostu bilinir, Başkan Bülent.
Eh.. “değişip, gelişse de” kırıntısı bulunur elbet
Yaptığın en hayırlı işti
Konak’a ilgin, kırdığın gönülleri tamire eşti.
...........
Necdet; ülkü, okul, ustu
Gitti Konak, sağ çizgi sustu
Sır bitti faş oldu gerçek
Düşünce sustu, çizgi sustu, mizah öksüz
Aksu diyor ki;
Seni yolcu eden şu arkadaşların
“Davanı sürdürülecek”!
Ümit kesilmez.elbet
Bu konağa;
Bırakılan bayrağı taşımak için
Doğarken hasetten boğmaz isek, Necdetler gelecek...

20.07.2004 Ankara