Sarhoş anların devleştiği bir anda yazmak, güçsüz bırakır ayıltırken seni…cam kırıklarının içine değdiğini bilmezsin baygınsın, yorgunsun hafifliğe açsın o vakit…yüreğinin bütün perdelerini kaldırmak zordur, zordur insanın insana ayna olması, sulietler karışır birbirine modellemeye başlarsın yalnızlığın değişmeyen karanlığını…
Aklından dünler geçer, tozlanan eşyalar dökülür birer birer, hepsinde bir izin vardır…hepsi silindi çıkar kan kırmızısı…kanamalısın acile düştün, doktor yok, pansuman yapmalısın acil ilaç dolabı kilitli…ne yapacaksın oturup biri gelsin diye bekleyecek misin…yok yok tembellik ölümündür, uyuşukluğundur hayata…dil kurşunları sargıyla iyileşmez bilirsin…bilirsin ilacının derinlerde saklı kaldığını…
Bir komşu kapısı ararsın, bir nefes ödünç almak için, kendi boğgunluğun öldürür içindeki hevesleri…bak çöpçüler yine geçti veremedin mutfakta birikti çöplerin yakında koku yayılacak, sinekler doluşacak içeri…arkadaş mı olacaksın onlarla…ama onlarda vadesinde biterler…sen sensizliğin operasını dinlersin kimsesizler sokağında…
Birazdan gün başlayacak, insanın yaşamı telaşı düşecek kaldırımlara…sen onların arasında kendi karmakarışıklığınla telaşa gireceksin, unutacaksın biraz karanlığın deviyle sohbetini…
Ellerin mi uyuşuyor, gözlerin ağır mı kendine, sular mı boşalıyor okyanusa…hangisi ferahlatıyor ateşin verdiği yanığı…yüzün bir garip, betin benzin kaçmış…anlaşılan ağır abi olmak zor geldi hayata…çözemedin dilindeki prangayı…
Sokak mısın, kurduğun şehrin içinde, kendi merkezinin numarası mı çalındı, sen uyurken geçmişinle…uyanmayı mı unuttun sevgiler gelip yerleştiğinde evine…
Susmak açmaz güneşin perdesini, uzaklık mesafe değil mi, gülüşün bahar çiçekleri gibi değmedi mi…hiç mi güldüren bir bakış misafir olmadı ellerine…
Demek ki unuttun gülümseyişin tadını, unuttun yaşama telaşında işlerinin bozgun saldırılarını…bir yerde takıldı ayağın tepe takla oldun…düşkünlüğün yoksul elbisesi giydirdi sana…güvensizliğin musallat oldu başa…şöyle
bağıra çağıra seviyorum diyemedin…küstürme hayatı damarlarındaki kana!
19/06/06/01:27
İlknur KöknarKayıt Tarihi : 26.8.2006 01:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!