Bir Kölenin Son Mektubu

kanımı emmek için yaptığınız betonarmeleriniz üzerime yıkıldı,
günlerce aç kaldım, susuz kaldım
dayandım, direndim, bilendim..
yüzü isli, elleri nasırlı, bir lokma ekmek davasına hayatını satan madenci el uzattı,
bir enkaz altından daha sağ çıktım.
sevinin
sevinin ulan sevinin
ölmedim
köleniz ölmedi
gözü doymaz ağa paşalarım..

vicdanı delikler,
dünyayı bölüşemeyenler
paraya namus diye sahiplenenler
fakiri köle,
köylüyü cahil,
namusluyu aptal diye lanse edenler
hak arayanı isyankar, konuşanın dilini kesenler
siz beton bloklar üzerinde nutuk atarken, ben altınızda sessiz kaldım.
öyle içim doluyken, alnımın teri kurumamışken,
karın tokluğuna kölelik ederken tecrit edildim.
siz göbeğinizi kaşırken, bir köle el uzattı
bu mezardan da sağ çıktım.
sevinin
sevinin ulan sevinin
ölmedim
köleniz ölmedi
gözü doymaz ağa paşalarım...

yeni dünya, eski dünya, sosyalist, emperyalist diye kavga edenler
zengin yaşasın diye kölelerinin özgürlüğünü çalanlar
benim özgürlüğüm nerde !!??
ben özgürlük savaşı verirken, siz kıtalar arası savaşı konuşuyor sunuz.
sevinin
sevinin ulan sevinin
ölmedim
köleniz ölmedi
gözü doymaz ağa paşalarım...