Bir Koca Hümmet Geçti Feleğin Çemberinden

Gittiğin günden beri hiçbir şey değişmedi.
Aynalar hergün biraz daha çoğaltıyor yüzümüzdeki çizgileri.
Saatler ve takvimler habersiz çalıyor ömrümüzden.
Gittiğin günden beri hiçbir şey değişmedi.
Her kış dönümü kar yerini bahara bırakıyor.
Alabildiğince kocak açıyor çayırlar güneşe.
Hiçbir şey değişmedi dedim de...!
İnsanlar çok değişti dede, hayat çok değişti.
Bir kendini sorgulayan kırık dökük şair yanlarım,
Birde değişmez rengiyle sen kaldın içimde.

Bir gün gel dedem, yanlızca birgün
Şu mangalı körüklede etler kıvam alsın.
Sonra; heyyy koca hümmet kaç feleğin çemberinden geçmiş..!
Diyip eskilerden anlat bana.
Hani şu varlık sürdüğün,
Hani şu yokluk çektiğin eski günlerden anlat bana.

Birgün gel.
Birkaç dut koparalım, doyunca kiraz.
Ağaç budayalım, bahçe sulayalım, kırlara uzanalım
Kuşalrın raksını seyredelim akşam kızılında
Öyle bir gün gelki kuş kanadındaki özgürlüğü,
Uçurtmasını gökyüzünün en yüksek noktasına ulaştırmış,
Çocuğun sevincini getir bana.
Ve gökkuşağını tüm renkleriyle.

28 Aralık 1998 / Ankara