Zennehar Yılmaz - Bir Kızın Hayal Ölümü ...

Bir dağın başında yaşayan bir kız varmış Etrafında hiç arkadaşı yokmuş ağaçların altına gidip Ağaçlarla konuşup gece kurduğu hayalleri Ağaçlarla paylaşırdı ulaşılmaz hayaller olduğunun farkındaymış Ama bıkmadan her gece dalardı hayaline Uykuya dalarım korkusuyla gözlerini arada açardı Bu kız büyüdü, büyüdü ama sevmeyi bile hayallerinde öğrendi Çünkü bu kıza sevmeyi öğretecek kimsesi yoktu Yanında uçuk kaçık hayaller dışında evlenip Mutlu bir yuvada hayal etmişti artık Artık büyümüştü kendini sevilmeye layık bulmuyordu Çünkü ona sevgi verecek kimsesi yoktu Bir kokulu günlüğü vardı İçindeki yaşamak istediği sevgiyi o günlüğe kararlardı Hasta olurdu kimse inanmazdı İnadına numara yapıyor sanılırdı işten kaytarmak için bunu Dile getirince canım çok yanardı sancısını hep içimde yaşadım Sevenler gördü etrafında ama kavuşamadıklarını görünce yeminler etti Her gece yatarken dualar etti Allaha Kimse girmesin gönlüme ya kavuşamasam diye başını yerden kaldırmazdı Ya iki çift göz yakarsa yüreğini diye Günlerden bir gün annesi memlekete gider Bir hafta kalıp geri gelince birkaç gün sonra evde bir hazırlık telaşı başlar Kız şaşkındır ne olduğunu anlamaz ve annesine sorar? Neler oluyor annem? Annesi derki kızım seni istediler bende verdim Peki, anne bana neden sormadın der kız Annesi de buraya gitmeni istiyorum ondan sormadım der Ve kızın boynu bir anda bükülür… Ve beklenen misafirler gelir 2 resim vardır ellerinde yaşlı adam yüzükleri çıkarır takar kıza Bir kaç resim çekerler ve giderler kız şoktadır kurduğu hayallerinde bile yıkıldı Yaşamıştır. Aradan birkaç ay geçer kızın annesi yine memlekete gitmiştir. Ve bir telefon gelir şubat soğuğuydu yarın çarşıya inin der yengesine Ertesi gün olur kız yengesiyle iki metre karda ramazandı bata çıka inerler çarşıya Ve yengesiyle konuşur inene kadar ya beğenmezsem ne olacak diye Yengesi kıza derki biz çarşıya inince bir köşede bekleriz onlar gelir uzaktan bakarsın Ben sana sorarım beğendin mi beğenmedin mi diye tamam der kız ve inerler çarşıya Tam köprüden geçerken yakalanırlar arkaları sıra gelenler onlardı ve görmüşlerdir yanlarına gelirler Ve hoş geldin selamlaşma falan derken haydi yüzük almaya haydi elbise almaya der büyükler Ve kız şaşkındır bekliyor yengesinin sorusunu ve cevabı hazırlamış hayır diyecek kesinlikle olmaz diyecektir Ama her şeyi aceleye getirdiler ve kız boynu bükük kabullenmek zorunda kalır Kıyafet alınır yüzük alınır ve fotoğrafçıya gidilir üç beş resim çekilir ve herkes kendi yoluna gider… Ve bu kızın hayalleri akıp geçen Çoruh un dibine gömülür…