Hayalini kurardım hep, senle bir hayat kurmanın
Bir kızımız olsun isterdim, gözlerini senden alsın
İlk kelimesi anne olsun, ilk senin kollarında gülsün
İlkler hep senin, gitmeden önce seni doyasıya öpsün
Derme çatma bir evimiz olsun, duvarları su geçiren
Hastalığını da geçirse, keşke mutlulukla iyileşebilsen
Adım adım büyürken, ilmek ilmek düğümlenir gençliğim
Yokluğun öyle zor ki, iyileşmez bir yara gönlüm
Bu bizi bırakışının 1. yıl dönümü, gizliyorum feryatlarımı
Ölüm ne hazin, bilmiyorum gizlesem ne fayda acılarımı
Oysa olmalıydın yanında, minnacık elleriyle hayata tutunduğunda
Bir gece ansızın ışığı sen açık tutmalıydın, korkuyorum dediği anda
Keşke kızımızın kanatlarını beraber taksaydık, ilk okul gecesinde
Onada yakışırdı eminim, ne olurdu ki takmasaydın sen ondan önce
Sahnede gülüşünlerini takip etseydik onun, el ele, göz göze
Ne olurdu ki kapatmasaydın gözlerini, daha değil ki bu son perde
Hayalini kurardım hep, senle bir hayat kurmanın
Dünü, yarını yüklendim.. Hadi aç gözlerini bak yine sana sığındım
Kaan KARATAÇ - 02.07.2010
Kaan KarataçKayıt Tarihi : 2.7.2010 12:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (4)