Bir Kızıl Senfoni

Bir fakir kemancının kızıl havası boğdu meydanı
Bir bipolar erkek dansa kaldırdı şizofren kadını
Yağlı tulumlu bir çırak eliyle ritim tuttu
Kırık kaldırım taşları sinirle parçaladı potinleri

Yandı sokak lambaları
Toplandı halk enine boyuna
İzlediler kendilerine ilginç gelen şeyleri
Dansı, kızıl havayı, alkış seslerini...

Birkaç serseri yobaz çıktı geldi sonra
Ellerinde kan rengi şarap bellerinde hançer
Önce halkı dağıttılar
Tehditlerle, korkuyla, hançer sallayarak
Sonra kemancının havasına saldırdılar
Küfürlerle, beddualarla, ıslıklarla
Sonra...Sonra çocuk bir yana diğerleri öbür tarafa kaçıştı
Meydan gene korkak korkutanlara kaldı