Bir Kız Tanıdım Şiiri - Onur Uysal

Bir kız tanıdım, yıllar öncesinde
Bir kız ki, mert dersen mert
Yürek desen büyük sevdalara hasret
Yine de bir o kadar emin
tek başına olacağına ölene değin
Böyle dedi otururken bir parkta,
Sadece iki sene geçti
masaya oturmak için nikahta.

Bir kız tanıdım, tanıyorum sanırım
En büyük dönüşlerimi onunla yaşadım
Yaşamı sindirirken o ağır ağır
Çevresinde dolaşan bir tekne gibi şen yaşadım.
O ararken kendini dev okyanuslarda
küçük heyecanlar sadece benim sandım.
Şimdi o yudumlarken doyasıya aşkın pınarından
Ben ağlıyorum yiten bir sevdanın arkasından.

Bir kız tanıdım, yanılmış olamam
Gözlerine bakıp gerçeği soramam
Bir kız ki, ne olursa olsun kalacak
sağduyum olarak
Sonsuza dek bir direk yaslanılacak
Ve çok değil birkaç saat sonra bunu düşündükten
Buz gibi bir veda geldi hiç gözyaşı dökmeden

O kız şimdi bana yabancı, yaşıyor uzaklarda
Bana kalan birkaç resim duvarımda
Biter diyor ya usta ölüm acısı bile yirminci yüzyılda
Silinmiyor gülüm, silinmiyor aklımdan
on yılın her dakikası hatırımda...