Bir Kız gider Şiiri - Mustafa Ceylan

Bir kız gider sabah, akşam
Penceremin, kapımın önünden; edalı
Yüreğim tekeri kırılmış çocuk arabası
Söz dinlemez yüreğim,
Yüreğim o kıza sevdalı...

Okyanus ötesi yemişi mübârek
Bir yürüyüşü, bir bakışı var ki
Sormayın be birader,
Neyin nesi, kimin fesi bilemem
Bir kız ki gün onunla gelir, gider
Bense benimle kavgalı...

Dalsa yeşil, hem de yemyeşil
Üstelik incirleri olgunlaşmak üzere
Kaldırımdaki dala uzanır,
Uzanan belki de annesi
Koparır birer birer yemişleri
Kız güler, güler de bakar cama doğru
Ben elin oğlu...

Ya üst kat, ya yandaki apartmandan
Bana ne, kimden, şundan, bundan? !
Bir kız gider sabah akşam
Ben giderim,
İçim gider arkasından...

Bir adam başını uzatır
Garip, anlaşılmaz bir şekilde bakar bana
Sakın olmasın, kızın babası!
İçkiyse içiyorum, sarhoşun birisiyim
Verme kızını bana emmi!
Aşkım kaybolur gider,
Çünkü,
Ben onun delisiyim...

Şurada üç kuruşluk keyfim var,
Zararım yok kimseye görüyorsun
O geçen bahar gülüşlü kız kimin?
Kimin hadi söyle desem söylemezsin?
Gel bir kadeh parlatalım desem,
İçmezsin...
Git be adam kapımın önünden, git be!
İncir ağacı neyse ben oyum işte
Var mı ötesi? !
2.08.2003