Bir Kız Çocuğu Gördüm İçinde

Bir kız çocuğu gördüm içinde,
Avazı çıktığı kadar bağıran.
Konuştu benimle,
Kimseler duymadı.
Kulaklarım bile,
Bu ses karşısında yetersiz kaldı.
Kalbim hissetti ama
İletti zihnime

Vazgeçiyormuşsun ondan
Saflığından, doğallığından, duygularından
Kim için diye sordum
Cevapladı
Bir avuç insan
Onu anlamayan

Sen dedi,
Sen !!
Beni gören ilk kişisin sen
Ölmemiş içindeki çocuk
Kaybetmemişsin saflığını,
Duyamazdın yoksa beni.
Doğalsın belli,
Anlıyorsun dediğimi.
Hissettiğine göre,
Duygularında saklı kalbinin derinliklerinde

Ama dedim
Dur bi dakika
Ben duygularımı kaybedeli çok uzun zaman oldu
Bi hatan olmalı senin

Önce güldü,
Sonra yüzü düştü,
Gözlerinden yaşlar döküldü
Konuşmaya çalıştı benimle
Ağlamaklı bir ses ile

Hayır, hayır ..
Gömmüşsün kalbinin yara çukurlarına
Örtmüşsün üzerini.
İçinde bulunduğun karanlıkta,
Kaybetmemek için benliğini.
O kadar uzun zaman olmuş ki
Sen bile unutmuşsun yaşadıklarını

Zamanı geldi,
Gömdüğün duygularını çıkarmanın.
Artık korkmana gerek yok karanlıktan
Şimdi buldun onun gözlerinde gecenin ışığını,
Gülüşleri oldu güneşin
Sesiyle gelecek bahar

Ama dedi,
Ama
Öldürürse beni
Ondan geriye kalır bir avuç serap
Sen içtiğini sanarsın Ab-ı hayatını
Gerçekte ellerinden akıp gidendir zamanın kumları
Lütfen dokun onun kalbine, kalbinle
Kurtar beni bir an önce.