Bir kız çocuğu ağlıyor diyordu; Ana! Ana!
Yaklaştım yardım edeyim; Civan Cana
Beni görünce; Kız hızlıca kaçtı oradan
Dedi ki Hayatta Güvenmem; Asla; İnsana!..
Dedim ki; Yavrum kaçma ben de; İnsanım
Senini sevmek istiyorum; Güzelim Canım
Hayır dedi uzaktan, başını sağa sola sallayarak
Sizlere Güvenmekle Hata Yaptım; Etti Yemin!.
Yavrum bende sizin gibiyim, bak sana benzeyen
Ah! dedi bize benzeyenler var ya; Bize benzeyen
Hiç görüldüğü gibi değilmiş; Amca O İnsanlar
İşte Onlardı Annemin, Babamın; Başını Yiyen!.
Şair Tahsin KOÇ’der vahşilikte geçtik hayvanı
Gel de bu küçük yavru kıza derdini, anlat yani
Hele! bakın hayata; İnsan, İnsandan korkar oldu
Öyle yamyamlaştık ki içiyoruz her an; İnsan kanı!.
Tiran- 16.03.2020
Kayıt Tarihi : 13.9.2020 15:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi: Suriye'de yaşanan o vahşi hayatta insana yaklaşmayan bir kız çocuğunun dramı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!