Bir kız ağlıyor Şiiri - İsmail Uzun 2

Ne umudu var hayattan, ne beklentisi,
Düşündüğü tek şey, sadece kendisi,
İlgilendiği şey değildi, haya’sı, ar’ı, sevgisi,
Bir kız ağlıyor, binaların ardında.

Dalga geçmekti amacı sevmeyecekti,
Sevse bile hemencecik unutup geçecekti,
Diğerleri gibi oda gelip gidecekti,
Bir kız ağlıyor binaların ardında,

Ciddiyetten korkardı, amacı eğlenmekti,
Diliyle konuşur, gözlerle konuşmaz, çekinirdi,
Çünkü bilirdi, kalbinin aynası gözlerdi,
Bir kız ağlıyor binaların ardında,

İstemezdi ya böyle olmasını, işte oldu,
Göz pınarları yaşlarla doldu,
Gidecekti, sevilmeyi sevmeyi istemiyordu,
Bir kız ağlıyor binaların ardında,

Taş kalpliydi o, duygularını konuşturur, duygulanmazdı,
Ne yaptığını bilir, kendini kandırmaz, aldanmazdı,
Konuşuyorsa gerçek olmalıydı, dalga geçmez aldatmazdı,
Yinede, bir kız ağlıyor binaların ardında,

Aslında o, duygularını açmaktan korkardı,
İstemezdi hislerinin bilinmesini, kaçardı,
İlk kez istemese de kendisini kandırdı,
Bir kız ağlıyor binaların ardında,

Yüksek binaların ardından gelen bir sesle,
Kalpten gelen bir duygu, iki kelime sözle,
Bağlandı, sevdi gideceğini bilse de,
Bir kız ağlıyor binaların ardında,

Bir acı var, yanar bağrında,
Çok mutlu ve umutlu iken hayatında,
Kalbini kaptırmışta bir gaddara,
Bir kız ağlıyor binaların ardında,