Bir kıvılcım Şiiri - Selva Durmazemir

Bir kıvılcım çakıyor
Sonra kor bir aleve dönüyor
Yüreğimin tam orta yerinde
Sarıyor tüm benliğimi
Ateşlere dalmak bu olsa gerek
Vuslatın koynunda
Bekler böyle yürek
Acı kavi
Beden yara bere içinde
Mızrak saplanmış
Hayatımı alt üst edercesine
Derunumda bir sızı
Acının merkezinde hüzün
Tokmak misali
Vurur hoyratça
Yakar şu benliğimi
Dayan dayan dayan
Sırtını Allaha dayan
Çıkacak elbet mazlumun ahı
Aynı kalmaz dünyanın bir anı
Su bile aynı yerden iki defa akmaz
Elbet vardır kararan gecelerin sabahı
Vurdumduymaz sanma bu imtihanı
O da bekler çiçek çiçek açmayı
Misler gibi kokmayı
Yaradan bırakmaz korkma
Sabrı mihenk taşı yapanı
Tevekkülü zırh diye sırtına takınanı
Ram ol hikmete
Düşün altında
İmtihan süzgecinden geçen
Binlerce yatanı
Sakın teslim olma acına
Acın cennetlere vabeste
Üzülme
Sığınırsan Rabbine
Bırakmaz seni hiçbir zaman
Ne lainin
Ne de hainin ellerine
Ve muhtaç etmez kimseye
Ne bu alemde
Ne de ruzi mahşerde
Bekle
Senin olan gelecek
Hem de ellerinde cennet çiçekleriyle..