İnsanlık yaramazlıkta boyut atlayınca, deniz sabrını yitirmiş...
İçlerinden birine demiş " sen uslusun " diye...
Deniz, çözüm vermezmiş, nasihatleri ağırmış...
Bir kişi bir tekne yapmaya başlayınca, anlaşılmış verilen mesaj...
Derken sular yükselir, keşkeler zirveye çıkar,
Ruhlar için bir kez daha fırsat verilir...
Yüksek dağların zirvesinden bakarken, verilen son fırsatı düşünüyorum...
Karanlık bulutlar batı ufkunda toplanıyor,
artık ders olmayacak, sınıflar boşalacak...
Her şey bir zamanlar insanlar içindi...
Kayıt Tarihi : 7.6.2021 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!