Bir Kış Gecesi Köyümde Gözyaşım.

BİR KIŞ GECESİ KÖYÜMDE GÖZYAŞIM.

Bir kış günü gece karanlık ve yağmur yağıyordu.
Çakan şimşek aydınlığında mezar taşları ağlıyordu.
Bir ürperti, bir Hüzün koptu alaca karanlıkta,
Atalarım sanki benden, dua bekliyor, bir umut diyordu.

Bir mart gecesi, gök gürlüyordu, köyümde.
Sızlanıyordu ağaçların donmuş dalları ayazda,
Ağlasam gözyaşım donacaktı ayazda, O mezar başında,
Köyümde geçen eski, günlerim, bir hıçkırık olup saplandı içime.

Bir mart gecesi, rüzgâr esiyordu en olanca şiddeti ile.
Bahar düşleri görüyordu ağaçların donmuş ve kurumuş dalları,
Ben olanca hüzünle yaslandım mezarlığın taş duvarları üzerine,
İçimde bir hüzün fırtınası kopuyordu, köyümde bir kış gecesi,

Ne zaman doğduğum köyüme gelsem, bir çocuk gibi ağlarım,
Birde kışın soğuk ve hüzünlü gün batımı var ya, işte kahroluyorum,
Ruhum sıkılıyor, bunalıyorum, ama ne olursa olsun yinede geleceğim,
Bir mart gecesi, gök gürültüsünde mezarlığa bakacağım gözyaşlarımla,

Her ne kadar uzak olsam da doğup büyüdüğüm köyümden,
Çünkü o yerin altında, o kabristanlıkta çok akrabam var benim,
Her ne kadar ellerinden öpemesemde, dualarımla yanlarındayım,
Köyümde geçen eski, günlerim, bir hıçkırık olup saplandı içime.

03/03/2009
İbrahim BEKLER
MERSİN