Bir Kış Akşamında Şiiri - Mutahhara Özkök

Bir kış akşamı,
Hava soğuk ve karanlık...
Konuyor başıma, o güzelim kar taneleri!

Yürüyorum kaldırım boyu.
Etrafımda, bir nefes bile yok!
Sonra, derinlerden bir ses,
Çağırıyor beni usulca...

Evlerin bacalarından çıkan dumanlar,
Sis bulutu olup, sarıyor bedenimi,
Tıpkı bir rüya gibi...

Soğuk hava bile üşütmüyor beni.
Hatta, içimi ısıtıyor lapa lapa yağan kar.
Hiç bitmesin istiyorum bu yolculuk.
Her şey unutturuyor bana, seni ve kederimi.
İçimden gelen sesin peşinden, durmadan yürüyorum;
Ve gidiyorum bir kış akşamında,
Hiç, dönmeyecekmiş gibi...