Bir Kırılmaktır Yaşamak İstanbul'da.

Titrek bir günün ürkekliğidir boşalttığım omuzlarımdan
Barbaros Bulvarı’nın orta yerinde bir şarkıdır nefesim
salınan adamların soluyan adımlarını izlerim,
bir direniş tadında dökülüyor akşam dudaklarımdan.
Sonra, solgun akşamları tanıyor zaman
akıp gidiyor boğazın serin sularında…

Üsküdar’ın ezanı kaldırıyor sonra sabahı,
martı sesleri karışıyor bu hengameye
Karşıya geçiriyor akşam yorgunluğuna teşne yolcularını,
Bir feribot yaklaşıp geceyi demirliyor
Karaköy Sahili’ne.
Mendil satan çocuk silüetlerini manzaraya ek olarak
Satmaya başlıyor esnaf Mısır Çarşısı’nda…
Itır kokuları arasına reyhan ve nane kokuları karışınca
Galata’dan süzülen şefkat dokunuşları
beş para etmez ecnebi kokusunda
Tophane’ye akıtıyor çengi çocuklarını.
Fatih Camii, her zamanki gibi fethe amade,
Hutbesini bekliyor padişahından.
Boğazkesen, geçit vermemekte ısrarlıdır
işgalcilere

Oysa eller, yaradana açılmış Beyazıt’ta çaresizlik itirafında
Taksim, zafer sarhoşluğunda, Beyoğlu’nu kutsuyor.
Elinde bebeğiyle bir Nasrani sokuluyor vaftiz odasına
Aya İrini’de bir tenorün sesini anımsatan merasime yetişecek.
Yetişti en sonunda Asım amca son nefesle Cuma Hutbesine.
Yine aradığını bulamamanın ezikliği ile kapıya döndü yüzü.
Isırgan bir kuşku dolaşıyordu o anda Kasımpaşa sokaklarında,
Çocuklar buna gönüllü, en kanayan yerlerini açıyorlardı ona
Sarılgan ve de darılgan bir endişe ile meraklandı esnaf,
Sinkaflı bağırtılar ve çağıltılar arasında Tophane-i amire
Yeniden revaçta.
Matmazellerini ağırlayacak birazdan salonlarında.

“Süleymaniye’de Bayram Sabahı” ertesinde,
“eve dönen adam” nağmelerindeyim şimdi de
havsalamda Dolmabahçe,
bir yenilgimin daha üstünü örtmeye hazır,
dağınık saçlar her sevişmeden sonra Osmanlı torunlarına
ruj lekeli yarım hamburger ısırıkları bırakıyorlar
Ortaçeşme, Beykoz’a selam durup “biz Heybeli’de her gece…”
Şarkılarına kaptırmış kendini.
Sahaflar Çarşısı’nda yetim bir kitap, öksüzlüğünü içine atarak
Yeni bir şefkat dokunuşu bekliyor okurlarından.

Şişli, terakki nutuklarına ev sahipliği yapıyor yeniden,
Nişantaşı, Etiler buna eşlik ediyor.
Yolu Aksaray’a düşünce, köyünü hatırlıyor Avrupalı
sabah horozu ile uyanma düşlerine dalıp birazdan çıkacak
Yeni bir hevesle saracak çılgınlığını,
Yolu Feshane’den geçince hatırlayacak musluğu açık bıraktığını
Dönmeye mecali kalmayacak kimsenin o zaman
Üsküdar’da Kız Kulesi yeniden matemine bürünecek
Galata Kulesi’ne dadanamayacak şezlonglar
Üstü güllerle örtülmüş bir cesedin güzelliğine bürünecek Sarıyer
Ne kadar güzel görünse de
Hevesini kıracak tüm yaşamakların.
Solgun dudaklar dargın cesetlere sığınacak evlerinde
Bir çocuk dileyecek herkes Eyüp’te
adaklara boğacak türbeleri
Yasin’ler Kulhu’lar eşliğinde dualar karışacak yeni umutlara
Karanfiller sigara kokulu perdelere yetişemez olacak
Yine de sarıp sarmalayacak Sarıyer’de sermayeyi yalılar.

Kavacık’ta bir İstanbullu soracak son defa “İstanbul nerede? ”
Kendini köprü yapıp satacak en sonunda hissedarlara

Atik Ali’de, Valide Yokuşu’nda, Bab-ı Ali’de,
Fethi Paşa korusu’nda halk ayaklanıp hep beraber
Neden Piyer Loti’ye çıkıp bir çay içmezler ona yanarım da
Yine de ısıtamaz güneşi Kadıköy’ün iliklerimi.
Son bir umut olarak yapıştığım
Haydar Paşa’nın ise tren seslerinden başka sunacak
Hediyesi kalmadığı aşikar.

O zaman dönüp, Karaköy Vapuru ile Tophane’de bir çile
Çekmekten öte gerekçe kalmaz yaşamak konusunda
Elde avuçta ne varsa harcamış bir biçimde
Çıkarırım Kumbaracı Yokuşu’ndan gemilerimi,
Yakarım. geri dönmemek üzere
Anılarımda demirlerim.
Bir “İstanbul hatırası” resmimle
Ve bir Fatih edasıyla
caka satmak üzere
Ankaralıya satarım hayallerimi…