Bir Kırık Terazi Hikayesi

Vakti zamanında bir terazi varmış.
Bu terazinin kefeleri dengeli imiş.
Ne sol taraf ağır basmış sağ tarafa,
ne de sağ taraf ağır basarmış soluna.
Bunlar uzunca bir süre huzurlu bir şekilde yaşamışlar.
Yaşamakta ne kelime ama.
Sürekli göz göze.
Ne kadar uzakta olsalar birbirlerine,
birbirlerinin oldukları için çok mutluymuşlar.
Ömür boyu böyle sürecek zannetmişler.
Aynı ağır yükleri beraber kaldırmışlar
Herşeyin üstesinden geliriz demişler
Ne olursa olsun hiç bir zaman ayrılmayacaz
Aynı terazinin kefeleri olacaz sürekli
Eski olup yaşlansak bile hiç bir şey ayıramayacak bizi
Sol sürekli bunu hatırlatmış sağa
Sağ ise onay vermiş ama ;
Aması
Yıllara yenilmeyecek olan bu kefelerden sağ kefe
Yenilmiş
Ve bundan etkilenen solun yükü ağır gelmeye başlamış
Sol ağırlaştıkça daha çok sevmiş
Ama nafile
Ama anlatamamış
Sağın hafiflemesi ve yukardan solu izlemesi onu sarmış
Sol ise ağır yükün altında dayanabildiği kadar dayanmış
Çünkü yılları hiçe sayamazmış
Çünkü yıldıramazmış onu
Ne uzaklık ne de sağın değişmesi
Ama sağın umrunda değil
Bulduğu yeni şeylerle ömrünü heba etmeyi seçmiş
Sahte şeylerle sürünmek güzel gelmiş
Bir kaç sene sonra olacakları aklına bile getirmemiş
Bu yeniler gidince yanında olacak olan solu yok saymış
Sol bunları gördükçe delirmiş
Kurtarmaya çalışsa da olmamış
Sağ diğer her kefe gibi klasikleşmiş
Sol ise ağırlığı kaldıramayıp kırılmış
Çok kırılmış
Bir daha başka hiç bir teraziye konmayacak kadar çok kırılmış
Kırılması değil de
Yıllardır biriktirdiği ve hiç heba etmediği
Taşıdığı onca içi anılarla dolu ağırlığı koymuş...