Bir kır çiçeği Şiiri - Sevinç Başbuğ

Bir kır çiçeği
Belki mor bir zambak
Veya turncu bir kış gecesi
Bir pencere kenarında
Yürekte bir kupa dolusu kahve
Bir parça
Deniz
Birazcık da dalga…
Martılar da olsun hatta
Çatlamış kaldırım kenarları
Aşınmış merdivenler
Spor ayakkabılar ve yüksek topuklar
Arası gelip geçen
Zaman…

Göz kamaştıran Yapraklar,
Güneşte eriyen yeşil
Ve çimen kokusu..

Çağırıyorlar hep,
Çağırmalılar da
Dünyanın dört bir yanından esip gelen
Rüzgarlar
Sanki bir reçete yazar gibi
Gözlerimin kapandığı her an
Bir koku duyuyorum..
Ne zaman bir liman görsem
İçimin gemileri yüzmeye başlıyor
Ve zamanda yolculuğum başlıyor..
Taa ki bir el beni daldığım sulardan,
Kıyısına vurduğum sahillerden ve kayıklardan
Uyandırana kadar..

Oysa daha ne martılar var,
Serçeler,
Sincaplar,
Kısraklar..

İnanın,
İnanın biliyorum ki
Herkesin hayatı kendine
Bir roman
En dokunaklı şiir..
Benim ki de böyle bir şey işte,
Sesler,
Fısıltılar
Arasında açan rengarenk çiçekler
Ve yitirilen yüzler,
Silinen kimlikler
Ve Yerine açan tohumlar,
Yeşeren fidanlar..
açan tomurcuklar…
Yürüdüğüm yollar farklı ama yürüdüğüm ayaklarım aynı,
Benzer çatlaklar var asfaltlarda
Benzer çakıl taşlarına tekmeler savuruyorum kimi zaman ellerim sımsıkı ceplerimde
Dudaklarımda ıslak bir ıslık..
Kimi zaman çığlık çığlığa uçurumlarda kartal kartal
Kanatlaraımla..
Kimi zaman yumuşacık kaldırm kenarlarında en lacivert gecelerin en yıldız bakışlarında.

Mor bir zambak bazen,
Bazen bir ceviz ağacı
Ve nihayetinde portakal kokuları arasında düş bahçeleri..
Yarık kaya fırtınaları ve
Sağnak yağmurlar..

Duyuyor musunuz çağrısını
Geçmişinizin,
Duyor musunuz yaklaşan geleceğin..
Haykırışını..
Yürüyen çocukluğun,
Ayakta kalan kır saçlı çocuğun türküsünü,
Bize anlattıklarını..
Bize anlatmaya çalıştıklarını
Kimi zaman masum
Kimi zaman bir atmaca kadar
Yırtıcı..
Bazen,
Bir yarasa Kadar kör fakat sese duyarlı..
Duyabiliyor musunuz
Kare kare akıp giden o film şeridinin fon müziğini..

Ben duyorum
Hayatın müziğini
İçimdeki mumun ince fitilinde Eriyen
Gözyazlarımızın
Akarken çıkardığı sesi..

Ben bu müziği duyabiliyorum,
Duyuyorum
Hışırdayan yaprakları
Akan suların sesini
ve sessiz dilini kimsesizlerin.
Her bir kalp atışımızı,
Ve dinliyourm
Bebeğimi,
İçimin güzel
Gülen yüzünü..

Biraz martı
Hatta bazen biraz portakal…
Ve biraz taşlık,
Biraz bozkır..

Çağırıyorlar,
Dünyanın her bir yerinden
Binbir türlü fısıltıyla…

Çağırıyorlar
Seni,
Beni,
Bizi..

Yalnız değiliz..
Yalnız değil..