Üç kuruş için,
Karnını doyurmak için,
Kahır çekiyordu; yaşamda!
Nasırlı elleri, ak düşmüş saçları,
Kamburlaşmış sırtı ile,
Hayatın yükünü taşıyordu; hep üzerinde...
Alın terinin , emeğin değeri olmayan bu yerde;
Eziyet ve acılarla yorulmuş, yorgun bedeni ile...
Son nefesine kadar; çalıştı, çabaladı...
Haram nedir? bilmedi.
Seneler tüketti, ömrünü.
Şimdi ise!
Dört kolluya binip gitti...
05.02.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 6.2.2004 15:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (5)