Bir Kibritin Hikayesi 1

Rüzgar vurur limanı, savrulur tayfa, korsan
Denizin gözlerinden damlar yağmurun tuzu..
Yağmurun kulağına, eğilip hatır sorsan
Dalgalar anlatırdı bitmek bilmez sonsuzu..

Damlalar,dalga oldu koştu dalga kırana
Ve fırtına sonrası iskelede durgunluk..
Okyanustan gelen çöp demirlerdi limana
Omuzun da yıllardır taşıdığı yorgunluk..

Kibrit çöpüne selam verdi gökten bir martı
Sessiz karınca dedi ‘’Hoş geldin, aramıza
Bize buyrun, çökmeden üstünüze karartı
Siz gelin şeref gelsin, fukara soframıza..

Neden olmasın dedi; ‘ haydi gidelim, hemen;
Kaç yıl geçti aradan, toprağı unutmuştum..
Kavuşacağım diye, tek kaptan ve tek dümen
Rüzgara baş kaldırıp, suya kafa tutmuştum..

-Direndiğim rüzgarlar, attı beni buraya
Gökte ki martı kadar artık bende özgürüm..
İnat, ettim kavuştum sonunda ben karaya
Deryalarda ölmedim, karada zor ölürüm..

Çünkü sizi boğan su; beni göğe yükseltti
Yıldızları denize serptim mehtabı, ayı..
Sizi alçaltan beni yücelttikçe yüceltti
Ben dizginledim rüzgar denilen vahşi tayı..

Bir tohumdum,büyüdüm sonra söktüler beni
O kadar büyüdüm ki; bir çöp kibrite döndüm.
Sigarasını yakmak için yaktılar beni
Tam yanıyorum derken, rüzgar esti ve söndüm.

Oysa herkes mutluydu bir kibrit kutusunda
Bir tayfanın zevkine kurban olduk ısrarla..
Yandım dedim rüzgarın kükürtlü kokusunda
Lumbar ağzından uçtum dalgalara, rüzgarla..

İşte benim hikayem böyle dostum karınca..
Yolu göster, gölgemiz gitmeden biz gidelim..
Her şey gider ya bir gün, güneşi kararınca
Ardımızda tek kadim dost gölgemiz, gidelim..

‘ Tamam’ dedi karınca; ‘ ama yorgunsundur sen
Seni biz taşıyalım, müsaaden olursa,
Hayatının dümeni, sende dursun istersen
Güneşini gemlersin, hayatın kaybolursa..

- “ Olmasına olurda, benden küçüksünüz siz
Hem benim yüküm ağır, size olmasın kahır..
Yükümü yüklesem bu sefer ezilirsiniz,
Ardınızdan yürüsem olur mu, ağır ağır..? ”

- “ Sen hem bizden büyüksün hem de bize konuksun
Verdiğin değer kadar değerli değerin var..
Çünkü sen; Ondan gelen,bir İlahi buyruksun..
Baş köşede, başımız üzerinde yerin var..

Biz sırayla taşırız, kimseye yük olmazsın
Bize gelen dostumuzu biz yalnız bırakmayız..
Hem bizimleysen korkma, hiç ortada kalmazsın
Ve zevkimiz için biz, hiç kimseyi yakmayız..”

Denizi ve ateşi, elleriyle yenmişti,
Ne dalga olacaktı artık nede fırtına
Yorgundu, yorgunluğu zaten kabullenmişti
Yorgun ve argın bindi karıncanın sırtına..