Bir Kibrit Yaksana Şiiri - Tunahan Ermihan

Sensiz saatlerin darlığında çok düşündüm
Ve çok vurdum kafamı hatıralara
Dönmek mi istediğim mutluluğa
Yoksa kalmak mı genelin huzuru benim huzursuzluğumda
Varılacak sonuçlar arasında her daim
Yoruldum, hırpalandım, parçalandım
Sonra koptum hayattan ve düşünceden
Anlar zaman zaman sonsuzluk oldu
Zaman zamanda sonsuzluk an
Kendime gelmeye çalıştım gerçekten korktum
Ben bu muydum yoksa
Bu olmaktan korktum
Kalemler kırdım kendim için
Celladım olacak hatıra bulamadım
Ve sonuçta anladım ki
Ne seninle ne de sensiz
Hayat denilen zalimin zulmünde
Bir ömür geçirmeye mahkummuşum
Şimdi benim istediğim
İstemediğim mi olmalı yoksa istediğim mi beni istemeli
Veya kelime oyunlarıyla bastırılacak acılara
Kardeş mi olmalıyım tekrar
Severken böyle bitemez derdim
Bitmesini de hiç istemedim
Olmaktan korktuğum kişi olmak istemiyorum
İstemediğim hayatlarda hüküm sürmek istemiyorum
Bu oyunu yalnız oynamak istemiyorum
Birileri bir kibrit yaksın
Düşünceler arasında kaybolup
Işıksız kalmaktan korkuyorum artık