Bir Kibrit Yak Şiiri - Hüseyin Aktaş

Buzları dişleyen
En sıcak gül kırmızısı
Yağmalarken ufacık mahşer sokağını
Bir ben var o da benden kalan beden
Sen aldırma ki durma böyle,
Bir kibrit yak yine cehennemde

Uzağımda kalan trenler
Odamdan sızan umudun soğuğu
Üşüt beni hadi, gecemin uykusuz soluğu
Uyku tünemiş bedenlerden kalma çatma yaşam
Bir çiçek
Bin böcekte
Bin bir sevda ile bedende
Hadi bir kibrit yak yine
Hadi yak cehennemde

Her gün senin sokağında dirilecek
İlahi bedeviler
Nuh’tan öte başıboş kavim olacak içinde
Bu öyle bir doğuş ki
Hadi zulmünü vahlar ile dirilt
Gecenin taşlarını savur mahilere
Ve bir kibrit yak yine cehennemde