Bir Kez Kapımı Çal Şiiri - Yusuf Çarkcı

Bir kez kapımı çal, ötsün çılgınca kuşlar zilimde
Konuşsun gönlüm senle bülbül diliyle
Kanatlanıp uçsun kartal heybetiyle
Ya da yollar yol olmaktan cıksın senle
Kuralım üzerlerine aşk şehirlerini yeryüzünde

Gel de gidelim olmuyorsa uzaklara
Her yer nede olsa farklı idi yeryüzünde
Değişmeyen tek şey kalırdı yukarıdaki, gökyüzünde
Aslında ne gökyüzüne, ne yeryüzüne
Ben dilerim ki varayım gül yüzüne

Dertler birikti havuzlarımda
Fışkırır ruhumdan özlemin
Dermanım kalmaz derdinin derdiyle
Kapım sanki yoktu ya da pencereler örülmüştü evimde
Sen gelmediğin zaman, evim zindan sanki zihnimce

Balkonuma da yaklaşmaz oldu kuşlar
Kuşlarda korkuluk sanıyordu beni
Senin korktuğun gibi

Ne gelen vardı ne giden
Kapımı çalan dertti uğurladığım derman
Derdim hoş geldin, dermanın güle güle
Derdim bana dermandı
Giden gelen onlardı

Ya Azrail’i bekliyorum ya seni
Ya cenneti bekliyorum ya da cennetini
Ya inanacağım cennete, görünce nur cemalini
Ya yaşayacağım sensiz,cehennemini

Ya yaradana ya yaradılana varmaktır arzum
Yaradan ya yeni yazıyor kaderimizi
Ya yeni bitiriyor

Ya baştayız
Ya sonun başlangıcındayız...