Bir Kez Kapılmıştı Şiiri - Ercan Cengiz

Alınteri soğurdu
Yorgunluğu bir yana
Alınteri bir yana
Düşerdi
Bırakırdı kendini
Beş paraya
Karın tokluğuna.

Satılık
Beş paralık emek,
Kul - köle
Dayanırdı kapının eşiğine.

Kapı kapı emek dolaşırdı
Çalınmak için
Sermayenin çarkında
Kıvrım kıvrım devinirdi
Elden ele
Hücre hücre
Ezilirdi
Çarkın dişlerine kapılmıştı bir kez
Bedeni soğurdu
Alınterinde...
Ki hücre hücre
Hükmedilirdi bedene.

Ayrı ayrı çarkın dişlilerinde
Emek tüccarları üşüşürdü.

Ve sonunda düşmemek için
Ellerinden
Posaya dönüp
Kuşanmamaktı namınıza
Hiç bir şeyi
Çıkarıp alıncaya değin
Kursağınızdan
Emeği...

Daha fazla
Kirlenmeden denirdi
Bu çarkın dişlilerinde
Bu çarkla beraber
Dönmemek için ayrı ayrı,
Yine de dönüyorsa eğer
Her deviniminde
Bu çarkın
Dişlilerini kırmaya
Andın olsun ki,
Kir
Pas
Temizlenebilsin hücre hücre
Alnının teri soğumadan.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)