Bir Kez Geceyi Tatmayan

Ben baharın çocuğuyum, keder bende yer tutamaz.
Her kim ki gamdan cesettir, mevti onun bayram olur.
Ben tebessümün oğluyum, yüzüm hep hüzünde kalmaz.
Her kim ki hüzne âşıktır, yâri ona hep bâr olur.

Sanma gülümsemem gitmez, bazen günler gece ister.
Gecenin tadı olmazsa, gündüzler hep nâdân olur.
Kâbus ile kadrin söyler, kıymeti bilinmez düşler.
Her kim ki zıttın bilmezse, nimet ona nikmet olur.

Dünyanın düzeni böyle, sanma bir tek sana öyle.
İnsan acıyı tatmazsa, gülzar ona zindan olur.
İstersen savmın ağzıyla ramazan yüzünde söyle.
Bir ay orucun olmazsa, sofran sana mûtat olur.

Sıhhati sen hastaya sor, bak nasıl da haykıracak.
Gidip sıhhatliye sorsan, bir şey söyleyemez olur.
Gece zifire dönünce, bilirsin ki gün doğacak.
Bir kez geceyi tatmayan, gündüzden bihaber olur.

Sanma bunlar bana ait, Esma’ya dair bu sırlar.
Celal haşmetle bakmazsa, Cemaller görünmez olur.
Bazen hazan ı kış ile bazen yazla geçer yıllar.
Aynayı fark edemeyen, o aynada âmâ olur.

bâr: yük
savm: oruç
mevt: ölüm