Bir kerede alo de Şiiri - İsmail Sargın

yağmurlu bir havada aklıma düştün
ve o an seni aradı gözlerim yoktun
ıslandım sırılsıklam ve sesini duymak
istedim defalarca çaldı telefon açmadın

tek düşüncem sesini duymaktı olmadı yine
yıldırımlar düşüyordu yüreğime kaç kere
oysaki gelicem demiştin buluştuğumuz yere
kaldırımlar ıslandı bak gelmedin beklediğimde

kaç kere aradım seni bakmadın telefona
her arayışımda kalbimde yas tutuyordum da
rüzgar sert esiyordu vuruyordu suratıma
ilk aramada sen vardın telefonumda

daha kaç yağmurda ıslatacaksın söylesene
kaç kez aradığımda açmayacaksın bile bile
hangi kaldırım taşına vuracağım başımı desene
beni burda beklettin de ne geçti söylesene eline

sen beni anlamadın anlamayacaksın da
benim sana olan sevgimi umursamadın da
beklettin beni acımadan bu soğuk havada
olsun be güzelim sen sevme ben seviyorum ama
{yakışıklım]
ne olursun bir kere de alo de duyayım sesini
çalarken telefon bile bile niye açmazsın ki
çok mu istiyorsun canımı yakmak kıyamazsın ki
aç artık sevdiğim kadın aç üzüp kırma beni

düşüncemde sen vardın unutamadığımdın
saramadığım derin yaraydın kabuk bağladın
resmini hep sakladığımdın duvarda asılıydın
aç artık helalim olan kadın, telefonumu aç