Bir Kere Beni Düşün Şiiri - Mehmet Çoban ...

Ne şu özlemim tükeniyor ne de bu sevdam
Sinemi yaran o bakışların
Hiç aklımda gitmiyor
Sen, mest ettin beni
Gayrı
Şu esrik halimle
Yol bulamıyorum
Yüreğimi saran acı yumağı
Çoktan hüzün bağladı, ağrısı hep içimde
Zifiri karanlık bastı dünyamı, bana gün doğmuyor

Beni alıp koca okyanuslar ötesine götüren
O gözleri, yüreğime musallat olan
Bakışlarına esir olduğum
Suskun yüreğime
Pranga vuramazsın
Çünkü
Benim sevdam
Munzur kadar
Kandil kadar
Ağrı kadar büyüktür
Bağlamaya zincirler, bağlamaya halkalar yetmez
Gözlerini kapattığın zaman, ne olur bir kere beni düşün

Beni kuşatan ışık, umut, sevgi deryası olan gözlerinde
Sana gelmek için, şu ellerimle
Bedenimden pupa palangası
Ciğerimden çarmıkları
Yüreğimden
Dümeni olan
Bir yelken yaptım
Şu
Virane yalnızlığım
Sanki direnen sol yanım
Kürdistan özgürlük kavgasında
Şahlanmışlığıyla koşuyor aydınlığa
Diğer yanım bir militan gibi boğuşuyor hoyrat dalgalarla

Şu bitemeyen sonbaharda, zamansız gözlerine daldım
Hayata tutunmak için, pılı-pırtımı topladım geldim
Çok uzaklardan
Kaçma benden
Kal içimde
Güzel uzat ellerini
Tut ellerimi bırakma
Unutma
Ergani,
Hani
Eruh gibi
İsmini yazdım
Yüreğime
Ne kanayan bir sevda ol
Bende
Nede vefasız bir yürek olsun sende
Ne yaşamı felç eden hasret ol
Ne de acımasız filizkıran fırtınası
Bana ölüm tasarlama, bana hayat ol, can ol, bahar gibi dirilişi ol

Mehmet Çobanoğlu
01.10.2017
İstanbul