Bir Kere Şiiri - Muammer Yalçın

Mutluluk istedim sen çile verdin
Bana tatdırmadın hazın bir kere
Susmadı çenen hiç hep dile verdi
Bitmedi kapristin nazın bir kere

Sanki kalbin kalp değilde taş oldu
Kırdın şu gönlümü hırmahış oldu
Gençliğimin baharı da kış oldu
Görmedim baharn yazın bir kere

Altına bıraktın sanki bir Dağın
Erittin tükettin hep yürek yağın
Gönül denilen şu deli manyağın
Eritmedin karın Buzun bir kere

Hep bahane ürettin sorun çok diye
Sen çirkinsin ben güzelim bak diye
En sonunda hayatımdan çık diye
Söyledin yüzüme sözün bir kere

Bilemedim neydi bu bana kastın
Güzelsin dedikçe kendini kastın
Ne zaman gördüysem suratın astın
Yüzüme gülmedi yüzün bir kere

Sevginin bedeli söyle keder mi
Sevilen sevene cefa eder mi
Ne dedin Yalçınım bu da Kader mi