Kalemin Kırıldığında Ölüme/beni Anlarsın

Sevgi kumarbazı bir gönle
meze oldun mu sen?
kupa/vale çıkmayacağını bile bile,
ihtirasla saklambaç mı oynadı gönlün?
ona dair ne varsa taştı mı gözlerinden
sebepsizce?
sessiz bakışların, karanlık duvarlara
asıldı mı hiç?
Ömrünü sürükledin mi boşu boşuna.
Bir kadın/adam uğruna,
Dikenler battı mı gülüşüne?

Bir kere!
ütopya bir aşkın geleceğine bel bağlayıp,
saçlarını süpürdün mü/ döktün mü geçmiş zamandan?
günden güne oyuldu mu beklemekten bedenin?
gülüşün bir çıra gibi onun ömrüne koyulup,
Çemberinde harman oldu mu alevin?
İçine attığın bir taş, yara yara geçti mi
Yüreğinin kanyonunu?

yahu bir kere!
kalbinin örtüsünü açtın mı bana?
ömrünü ömrüme sürgüleyip, taşıdın mı geleceğe?
köpek gibi seve seve,
gelmeyeceğini bile bile,
gelir diye umuda zar attın mı?

Hıçkırıkların, içinde susturuldu mu göz göre göre
Yüreğin tepelenip atıldı mı uzvundan?
Terkedilip? Dövülüp? Hislerin kordonundan kesilip,
Dikildi mi aynalarda yüzüne?
Başka bir yüze gülüp, başkasına meyletti mi dudakların?
Umutlarını, başka bir yolculuğa çıkardın mı havalandırmaya?
Kalbin örümcek bağladı mı beklemekten?
Hevesin kırk yerinden kırılıp düğümlendi mi dilinde?
Gönlünün kabukları, acı ile soyuldu mu?

Bir hatırayı koklayarak,
Gözlerine resmettin mi
bir kere?
Bir sesi, o sanıp gelir diye!
düzelir diye!
sevginin saksısında,
Bekleye bekleye, düşleye düşleye
Ölüme yaklaşan son düzlükte,
Büyüttün mü hislerini?

Gelsin diye!
gökyüzüne, ağıtlar yaktın mı
Günlerce, gecelerce?
kurak acılarına bir sesi, bir gülüşü,
İlk görüşü, ilk sevişi, hep ilkleri
Ilık ılık bağrına basıp;
yüreğinden attın mı göllere?
sonra yüzüp yüzüp,
boyunu aşmayan,
hayatın tükürüğünde, bir kere boğulduğun da
beni anlarsın!

hislerinin pınarından acı acı içtiğinde,
ve kalemin kırıldığında ölüme,
beni anlarsın.