Bir Kere Şiiri - Burak Akar

Umutsuzluğun çatı aralarında kaptım sıtmayı
Sivri hayallerim vardı bir zamanlar
Aşk tezgahında törpülendi
Şimdi, hasta yatağımdan sesleniyorum bir bardak su, diye
Ah, bir kere...
Yâr ıslatsa dudaklarımı, narin lebleriyle
Ömür zindanında güller açsa
Ve bir ceylan vurulmadan geçse çaydan
Ey sevgili,
Sana sesleniyorum,
Duy bir kere!

Bulutlar ve gökyüzü…
Ağlayan bir çocuk…
Yüreği son yolcusunu uğurlamış bir adam,
Rıhtımdan el sallıyor, biraz buruk
Dalgalardan küçük bir balık kaçıyor
Martılar, sonbaharı çağırıyor çığlık çığlık
Ve bir kere...
Bir kere daha yalnızlık...

Acı koyuyor yüreğime
Koyup gidiyor yüreğimden bir yolcu
Gitme dur yolcu!
Kal bir kere
Nazar, sitem, söz, naz yok sana
Günahların varsa günahlarınla gel,
Af çok sana
Her yön uçurum, tek çare sen, anlasana!
Öyle bir gel ki unutulsun gidişler
Güneşin doğuşu, bebeğin gülüşü, tomurcuğun açışı gibi gel
Gel bir kere!