Bir Kere Şiiri - Ufuk Çoban

İnsan kaç kere sever küçük yürekleri,
Söz geçer mi zamanın büyüklüğüne?
Elinde var mı birşey bakamazsın,
Birşeysizlik korku salar benliğine.

Yağmur dindi mi hiç bahar günlerinde,
Güneş ısıttı mı yüreğini kimsesizliklerde?
Yalnızlığın soğuğunda tek başına,
Kalmak mutlu etti mi seni kışın ortasında?

Son kere dedin hep kendine inanmadan,
Son bitmiyor ki gözlerini kapatmadan.
Körpecik bir yürek besledin umutla,
Senden önce büyümedi ürkek kaçışlarda.

Zaman sudan beter engel de koysan durmaz,
Sende kalan parçası varsa acıdan durmaz.
Hayat küçük bir masal kimine uğrar kimine uğramaz,
Bir kere kırılmaya gönül, parçaları hiçkimsede bulunmaz.

17/03/2006 09:00