Bir Kente Veda Şiiri - Zagros Cetinkaya

soğuk bir kış gecesinin hüzünlü tebessümleriydi yalnızlığım
seni anmak da gocası…

kar yağıyor şimdi bu kente
yine akşamlarda kaldı buza kesilen yüreğim
biliyorum, sen de gecenin karanlık ucundasın!

üstelik ağlıyorsun…

`` Sadece sesini duymak istedim. Özlemenin bir bahanesi olmalı mı bilmiyorum, ama mazeretsiz kabul et beni, çaresiz bir özlemin pençesine düştüm, umut gönlümün ekmeği, umar ha, umar… Biliyorum, suçluyum aşkta, cezam da sen oldun…`` diyen sesin…

kalbur üstü zamanlarda bir aşk hikâyesi
ukalaca yaşanılmış bir kaç sevişmelik dram
bol ajisatasyonlu gözyaşları
acılara endeksli playback sözler!

sokak lambasının altından
pardüsesine sarılarak gelecek olan
o kahramanı arıyor gözlerim
her masal bir kahramanı mı varediyordu
yoksa her kahraman bir masal mı yazıyordu?

üşüyorum…da
buza kesen sol yanımda kirli yüzler
terkettiğin gece cehennem ateşlerinde yanan bedenim
üşüyor gözlerini hatırladıkca
titriyor ruhum
buza kesiliyor sol yanımdakı tüm kirli yüzler

yitik düşler ülkesinin kahramanlarıydık
terkedilmek üzere sevilen âşıkların diyarında…

giderim bir gece yarısı bu kentten
karlar pencereme tane tane düşerkene

giderim bir gece yarısı bu kentten
nutuksuz bir haritada kaybettiğim
takvimsiz esmerlerin hülyalarına misafir olup…

yüzüme dağılan saçlarını toplar
giderim bir gece yarısı
dağılmamışsam eğer! ...