Bir Kenarından Tutmuşum Hayatımın

Serp,
Ruhuma yağmayan yağmurunun renklerini
İncimeyecek beni sen kılan kalbim
Sesinin köz tutamı ağsa da ölemem
Ölünemeyen bir hayat benimkisi
Ki ben,
bir kenarından tutmuşum hayatımın
gerisi, parmak izlerin….
Günahı ağır bunun,
birkaç kesik çizmeliyim tenime
Renoir’nın fırça darbeleri niyetine
Zira,
Kuruyan kesiklerin anımsatan bir belleği var;
Ağlayamıyorsan Derine in.