Artık bir kenara çekilip sessizce gelişini bekleyeceğim...
Kaçıncı girip çıkışım, beklemelerin devingen evecenliğine
Gelmedin, yoksun diyemiyorum; ama, var da değilsin.
Ne adımlarının sesi, ne ayak izlerin...
Huzursuzum için için...
Biliyorum yine gelmeyeceksin,
İçime sığmıyorsun artık, büyüyorsun, büyüyorsun
Benliğin benliğimi kuşatıyor, ateşten tellerle
İçimde tınılsyn sanki senin sesin, kır kalemini, at diyorsun
O kalem ki hep seni yazmıştır papatya yapraklarına
Yapamıyorum, atamıyorum...
Keşkelere teslim ettin beni sevgili..
Keşkem sen olsaydın..
Sen teslim alsaydın beni, keşke....
Keşkeler hangi çereyi buldu ki, bu sevda belasına
Sözlerimi gecerlere bağlıyorum, tan basımına değin...
Bilmem ki neler yazacağım. neler söyleyeceğim...
Duvardaki saatin tiktaklarına takılıyor kulağım...
Çaresizlik denilen illet, bu mudur dersin...
Bilmiyorum, bilemiyorum
Kopmayan iplerle bağlanmışım bir kez
Bir serabın ardınca uzuyor ayak seslerim
Konuşamıyorum,
Yazamıyorum...
Son sınırını zorluyor yüreğin bekleyişlerin..
Devasa bir hiç duvarına çarpıyor bütün heyecanlarım
Kocaman bir hiçliğin gergefinde aylardır delik deşik oluyorum
Delik deşik oluyorum...
KÖMEN
KÖMEN
Haydar OkurKayıt Tarihi : 26.10.2008 20:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ellerim,Yüregim seni arıyor...
Ama bir türlü göremiyorum seni bulamıyorum nerdesin kiminlesin şimdi..Ben karanlıklarda korkuyorum hani aydınlıgım ışıgım olacaktın bırakmayacaktın beni bu karanlıklara bak yoksun..İçimde bir sızı var beni yiyip tükeden gittin sanki bir daha dönmemişcesine bıraktın beni bu karanlık kuytu köşelere.
Oysa sendin içimi ısıtan gülüşlerime anlam katan şimdi yoksun ne gülüşlerimin anlamı var nede sözlerimin gitmişsin ben uyurken sessizce gitmişsin ve bana mavilikleri degil karanlıkları bırakıp gitmişsin.neden gittin böylesine beni dipsiz kuyunun içine atıp umutlarımı savurup neden gittin söyle şimdi seni mi merak edeyim yoksa aklımdaki binbir soruyla mı boguşayım söyle...Seni yüregimi merak ediyorum gidişinin sorgulamasını yapıyorum kendime beni böylesine karanlıga bırakıp gidişinin sorgusunu gözlerime,ellerime,yüregime soruyorum naptınızda gitti o maviliklerimi alıp neden gitti diyorum,yanıtı yok hiçbir sorunun,aslında yanıtı varda sen yoksun ki sen olmayınca ne sorunların yanıtlarının önemi kalıyor nede başka bir sorgu sualinin nerdesin nerde..
Gel desem gelirmisin?
Tut desem ellerimi
Baksam gözlerine tükeninceye,bitinceye kadar
Yok olsam yüreginde
Gözlerinde esir kalsam
Hapsolsam yüregine
Bırakmasan ellerimi
Nerdesin gel desem gelirmisin?
Gel gel...
Tut ellerimi..
Mahkum olayım yeniden gözlerine,yüregine
Gülüşlerim yeniden anlam kazansın gülüşlerinde
Sözlerim hayat bulsun dudaklarında
Yüregim yüregim yeniden hızla çarpsın sende
Unutma sen gelirsen maviliklerde gelir..
Gülüşlerimde anlamlı olur..
ÇiLeK HiLaL
buda benim yazdıgım bir yazıydı..
teşekürler kömen bey...
Bilmem ki neler yazacağın. neler söyleyeceğim...
Duvardaki saatin tiktaklarına takılıyor kulağım...
Çaresizlik denilen illet de, bu olsa gerek.
bazen zora düştüğümüz anlar olur
bir an önce sıkıntılarından kurtulsun şair
saygılar
TÜM YORUMLAR (2)