Bir Kemandır Yüreğim Şiiri - Ömer Liman

Bir kemandır yüreğim;
İnler nale-i mazlum ile,
Diyarı efganda,
Sessiz, sedasız.

Bir kemandır yüreğim;
Gözyaşıyla beslenen,
Yürek yarasıdır bestesi,
Hasretten esinlenen.

Bir kemandır yüreğim;
Okuyamadığım,
Çalamadığım,
Dinleyemediğim.

Bir kemandır yüreğim;
Feryadımı
Dosta işittiremediğim
İşitemediğim.

Bir kemandır yüreğim;
Yitik sevdalara
Ağıt yakan,
Hasret zindanlarında.

Bir kemandır yüreğim;
Susuz bırakan suları,
Mahmur gözlerle
Uyutan uykuları,
Zaman ırmaklarında.

Bir kemandır yüreğim;
Gama talip,
Saadete yabancı,
Varlık teninde,
Üvey evlat gibi.
Kahrının imarında.

Bir kemandır yüreğim;
Feleğin çemberinde
Yitirdiğim
Varlığımı ararken,
Evrenin varoşlarında.

Bir kemandır yüreğim;
Kemancısı olmayan,
İzbe sokaklarda kaybolmuş,
Ne çalan, çalınan,
Ne dinleyen
Ne de dinlenen.

Bir kemandır yüreğimiz;
Doğudan ayrılan
Batıya kavuşmayan
Ortada kalmış.

Bir kemandır yüreğimiz;
Özünü arayıp duran,
Güneşe sırtını dönüp,
Karanlığı kucaklayan,
Dehrin sokaklarında.

Bir kemandır yüreğimiz;
Bilmiyorum,
Keman nedir?
Biz kimiz?
Avare olmuş kalmışız,
Garbın yollarında,
Hepimiz.

Bir kemandır yüreğimiz,
Çalınan kimliğimizle,
Rehin alınan
Kişiliğimizle,
Yansız, yönsüz,
Dümensiz.
Söyleyin dostlar
Allah aşkına,
Biz neyiz ve kimiz?