Bir kelebekti kalbi;
Rengarenk, ışıl ışıl…
Kıpır kıpırdı, umut dolu.
Her kanat çırpışında bir heyecan, bir hayal, bir umut vardı.
Dolaştı durdu özgürce,
Bazen bir çiçeğe kondu, bazen bir yaprağa, bazen de bir taşa…
Keyfini çıkarmaya çalıştı hep.
Ama gel gör ki 7 günlük ömrü vardı işte!
Kim bilir, kim bilir belki de bir kuştu önceden,
Daha uzun ömürlü, daha enginlerde uçan; ama yine umut dolu beyaz bir Güversin.
Sonra yara aldı, sol sol kanadından.
Ve uçamaz oldu.
Hep hep kanıyordu o yara, hiç durmadı.
Birden birden evrim geçirdi ve şimdi rengarenk bir kelebek.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta