Bir Kelebek Bestesi Şiiri - Bilal Polatlı

güya kaçmış içeri hüzünler
hani gözüm hüzünler içer
gelecekti zaten yaşlar bekleseydiler
oysa göz ağartan saç yaşartandı geceler
ki her gece ne zamandır törpü biler

yoksun ikidir,
ikidir sarılıyorum gıyabına
hem uykular uyuyunca
gıyabın da terkeder...

saat üçtü, ağlamıştın beni
hıçkırıklara uğurlarken kalbim
sığınmıştık hırkasına tabut kokulu gecenin
mezarın nemli böceklerine seni

zerkeyle zehrini zevzekliğine zevkin
zembille zemberekler insin fezadan
katlin cânımın son dileği
zaten gelecekti yaşlar bekleseydin

bekleseydin başkaydı ölümü naaşımın
gel gelelim sen hiç beklemedin
beklemedin son nefesimi, ki saadet kokardı
ve kaçardı içeri hüzünlerin hepsi

al kucağına uyut ninnniyle cenazemi
mırıldanayım senle beraber
son marşını günlerimin
kalbinin atışları ritmim olsun sesime

iste yeter mevtimi rüyanda
bedenimle gelip rüyana gömüleyim
uçurtma kadar ağır, kum kadar ıslak,
ruhum, gerçeklerle ziyanda

zümrüt kaplı zindanda sımsıkı gömüleyim
zümrüt senden olsun ya da zindan, ne bileyim?
tek derdin cinayetimin saati, bekle darağacında teselli edeyim

veya herşeyi bırakalım, geceyi, rüyayı, mezarı
sadece işle beni gidişinin kokusuna
sinerim kokuna, peşinden gelirim
bir sensizliği hiçlik geçe kapında geberirim

şahit yazsınlar apartmanın lambasını
linç olayım iğreti nazarında
sahiden, sensizliği hiçlik geçe sularında neredeydin?

bir dilim kabusunda olsun mahzur gör de bil beni
bil bana kimler eşlik etti adliye morglarında
sahi laf güzaf bir yana artık indir aşkını göğsüme, öldür beni...

1984