Bir kelam-ı hikmet, aşkın elinden

Bülbül gibi öter, yanar ağlarım
Bir kendini bilmez yarin elinden
Dembedem alemde HAKK der gezerim
Bir kelamı hikmet, aşkın elinden

Medet senden olsun, Mürvet ya ALLAH
Evvel ahir dönüş sanadır Vallah
Yusuf kuyusuna düşmüşem Billah
Kıskanıpta haset eden elinden

Sanmam ki bu cihan ebedi kalır
Birgün ölüm gelir kapımı çalır
Adil olan rahman hesabın alır
Eyvah neler ettin, iblis elinden

Iki kelam söyler şaşar kalırsın
Doğrumu yalan mı deyü bakarsın
Yalanlar uydurur kendin kanarsın
Hayal alemine dalmak elinden

Bir güzele aşık olursa bendin
Leyla zannedersin Mecnunda kendin
Bülbül gibi güle hayranım dersin
Sonrada kaçarsın diken elinden

Düşmanını düşman, dostunu dost bil
Bir iyilik eyle toplumca sevil
Ilim irfan bulur olursun nebil
Bir kitabı hikmet rahman elinden

Konuşma kendini bilmez yar ile
Yar odur ki yarin gönlünü bile
Aldanma yarin boş sözlerine
Yanar yakılırsın yarin elinden

Varıp gitme namussuzun yanına
Ayırtıpta seni girer kanına
Iki kelam eder okur canına
Oturur ağlarsın cahil elinden

Ey ÇELEBI o yari bırakta gitsin
Bir güler yüz takın herkes hoş bilsin
Seni Sevmeyeni eşşekler sevsin
Inleyip sızlasın kendi elinden