Bir Kefen Giyemedim Şiiri - Özay Karakuş

bu akşam giderken karanlık caddelerde
gözyaşım aktı yine sensiz kalamadım
hep izini aradım aradım cansız maddelerde
sinmedimi kokun hiç bir yere; bulamadım

kalakaldım bir soğuk kaldırım üstünde
dondum sanki o an bir adım atıp inemedim
bıraktın kimsesiz nefessiz beni; küstünde
senden sonra o eve bir daha dönemedim

ay beklemedi beni zamansız yıldızlar söndüde
yağmurlar boşaldı fırtınalar koptu; gidemedim
hep seni düşündüm saatler geçti zaman döndüde
inan sensiz çaresiz ümitsiz sabahı edemedim

sırılsıklam oldu vücudum üşümedim yinede
şikayet etmedim lanet olsun sana diyemedim
sıkıştı yüreğim bir acı oldunda kaldın öyle sinede
düştüm yerlere yaşarken öldümde bir kefen giyemedim

------------münhasıran